Heb zojuist het boek "De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje" van Jonas Jonasson uitgelezen. Zijn directe stijl, absurdistische scenes en korte zinnen lezen als een film script. De manier van vertellen is zelfs zo kenmerkend dat er direct aan een aantal specifieke films in mij opkwamen. Denk aan 'Amélie'. Denk aan 'Lock, Stock and Two Smoking Barrels'. Denk aan 'Matilda'. Dat alles in één boek.
Het verhaal is desondanks origineel genoeg om verrassend te blijven, heeft voldoende wendingen en ontwikkelt vlot dankzij het hoge tempo. De schrijfstijl is direct en de zinnen zijn kort. Dit boek is makkelijk in een weekend uit te lezen, waarschijnlijk zelfs in één dag als je snel kunt lezen. Ik las het in een weekend.
Is het een groot literair werk? Nee. Was het echt nodig om het verhaal langer dan 300 pagina's te maken? Nee. Is dit alles erg? Nee.
Dit is namelijk een van de leukste, grappigste en absurdistische boeken die ik in tijden heb gelezen. Dat het leest als een flitsende Hollywood productie vond ik niet storend. Hoewel het verhaal best iets korter had gekund—ook in dit opzicht gaat de vergelijking met Hollywood niet mank—is het evengoed absoluut een aanrader.
Reacties