Je auto staat op straat. Stap zonder op of om te kijken in. Geef vooral ook niet eerst richting aan, maar stuur je auto meteen de weg op. Aan het einde van de straat sla je linksaf, uiteraard zonder voorrang te verlenen voor verkeer van rechts. Vervolgens rijd je rustig door tot het verkeerslicht. Als je ziet dat het licht op oranje springt, geef je flink gas, zodat je precies op het moment dat het licht op rood springt met enorme snelheid over het kruispunt raast.
Dat gaat lekker zo. We rijden nog binnen de bebouwde kom, en de maximum snelheid is 50 km/h. Maar dat is natuurlijk meer een soort 'adviessnelheid', dus ga gerust wat harder rijden. Zo is 75 km/h bijvoorbeeld ook prima. Je hebt namelijk al zes maanden je rijbewijs, en in al die zes maanden heb je nog niet één keer een zwaar verkeersongeval veroorzaakt. Dus 50 km/h is duidelijk overdreven langzaam.
Je nadert vervolgens een zogenaamd "gevaarlijke" T-kruising met een B-weg waar 80 gereden mag worden. Rem vooral niet teveel af! Door een beetje vaart te houden kun je namelijk nog net voor die kleine gezinswagen met een familie erin langs, om zo linksaf de B-weg op te rijden. Het kan misschien zijn dat je wat getoeter hoort, bijvoorbeeld van het achteropkomend verkeer dat opeens in de ankers moest. Je vraagt je dan af waarom ze dat soort idioten een rijbewijs geven.
Even verderop pak je de oprit voor de snelweg. De oprit heeft twee rijstroken die 100 meter verderop samenvoegen. Zorg dus dat je flink gas geeft en zoveel mogelijk mensen inhaalt voordat je op het allerlaatste moment invoegt. Het beste kun je laatste auto bij deze manouvre enigszins afsnijden. Zorg dan wel dat je binnenspiegel op de nachtstand staat, want dan heb je minder last van het grootlicht van de bestuurder die je net afsneed.
Nu ga je op de snelweg invoegen. Zorg dat je bij het invoegen vlak achter een vrachtwagen komt, dan heel even zo dicht mogelijk op de vrachtwagen rijden, maar dan schiet je met een ruk beweging naar de linker rijbaan. Het is belangrijk dat dit grof gedaan wordt, zodat achteropkomend verkeer zo min mogelijk tijd heeft om te reageren. Geef vervolgens niet al te veel gas, maar haal de vrachtwagen juist zo rustig mogelijk in. Dit is erg verwarrend voor het verkeer achter je, en verwarring is goed.
Nu rijden we op de snelweg. Weg is de haast. Tijd om te relaxen. De snelheid is hier 130 km/h, maar we rijden evenwel niet harder dan 120 km/h. Blijf echter wel zo veel mogelijk links rijden, want er gaat gegarandeerd een moment komen dat je weer een vrachtwagen moet inhalen. Maar door alvast links te rijden bespaar je jezelf zo een aantal stuurbewegingen, en hoef je dus minder na te denken. Mocht je om een of andere reden toch de rechterbaan verkiezen, bespaar je dan in ieder geval de moeite richting aan te geven als je vrachtwagens voorbij wilt. Je hebt immers al ruim een half jaar je rijbewijs, dus het overige verkeer mag onderhand wel geacht worden jouw rijstijl te kennen. En door geen richting aan te geven en links te blijven rijden heb je altijd één van je handen vrij. Dit is dus het beste moment om je telefoon op te pakken en een uitgebreid telefoongesprek te voeren met een verre kennis.
Je hangt na een lang gesprek op. En je rijdt nog steeds 120 rijdt waar je 130 mag. Maar nu kom je op een stuk snelweg waar de maximum snelheid een stuk lager is: 100 km/h. Je eerste instinct is natuurlijk om snelheid te minderen, maar doe dat niet! Als je dat namelijk doet, dan maak je je schuldig aan logisch, voorspelbaar rijgedrag. Voor je het weet zou het overige verkeer misschien wel kunnen gaan anticiperen wat je gaat doen, en dat moeten we tot iedere prijs voorkomen. Gewoon met 120 doorkachelen dus. Dit gedrag is verwarrend, en dat houdt ze scherp. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden, verwarring is goed.
We komen nu bij de afrit. Er is een file op de rechter rijbaan, duidelijk allemaal auto's die deze afrit moeten hebben. Je haalt de hele file met hoge snelheid in. Als je bijna bij het einde van de afrit bent, trap je hard op de rem en wurm je de auto nipt in het krappe gat tussen twee voertuigen. Het kan zijn dat je nogal wat feestelijk getoeter achter je hoort, en als je in de binnen spiegel kijkt zul je zien dat de bestuurder met zijn wijsvinger een paar maal op zijn voorhoofd tikt. Dit is een universeel compliment in het verkeer. Het betekent dat je groot verkeersinzicht hebt, en de situatie intelligent hebt ingeschat. De etiquette schrijft voor dat je nu ook rijkelijk gebruik maakt van claxon signalen om te kennen te geven dat je het eerbetoon begrepen hebt.
Nu rijden we in de bebouwde kom. We zijn bijna op de eindbestemming, maar eerst moeten we nog een pakketje afleveren bij een goede vriend. Deze goede vriend woont in een smalle straat. Langs de rechter stoep is ruimte gemaakt om te parkeren, want als je op deze smalle weg stilstaat kan er niemand meer langs. Je ziet nog net een parkeerplek, precies voor het huis van je vriend. Behendig zet je de auto zo neer, dat deze half in het enige vrije parkeervak staat en half op de weg. Dit is de ideale parkeer situatie. Aan de rechterkant van je auto is dan net niet genoeg ruimte voor iemand anders om te parkeren, terwijl er aan de linkerkant ook net niemand meer voorbij kan. Absoluut een win-win situatie.
Je stapt nu rustig uit en belt aan. Je vriend doet open en na een korte begroeting overhandig je het pakketje. Je makker is zo gelukkig met de bezorging dat hij je een kop koffie aanbiedt. Accepteer dit aanbod en neem er vooral rustig de tijd voor. Je hoort op een gegeven moment een paar korte claxon geluiden. Op een gegeven moment gaat dit over in langdurig, onafgebroken getoeter. Laat je hierdoor vooral niet afleiden, maar neem even je rustmomentje en geniet van de koffie. Vervolgens zeg je je kennis gedag, negeer je het geleuter van een of andere "Dit kan echt niet!" schreeuwende arbeider die vergeefs via de stoep door probeerde te rijden, stap je in en rijdt je goedgemutst naar je eindbestemming. Je ouders.
Het huis van je ouders heeft natuurlijk een oprit. Daar ga je geen gebruik van maken. Gewoon op straat parkeren, want dat is makkelijker. Maar je moet dan natuurlijk wel zo dicht mogelijk bij het huis parkeren. Echter, vaak zijn er nogal weinig parkeerplekken. In dat geval kun je het beste zo parkeren, dat de auto deels voor de uitrit van de buren staat. Maar dan wel dat de buren er nog NET langs kunnen. Het is dus de kunst zodanig te parkeren dat de buurman zich zichtbaar ergert aan jouw auto, maar ook weer niet genoeg om bij je ouders aan te bellen en te klagen. Dit is misschien meer iets voor de gevorderde chauffeur, maar het kan soms geen kwaad om eens de stoute schoenen aan te trekken.
En dat is het nieuwe rijden.
Reacties