Na eerder al aandacht te hebben besteedt aan de antwoorden van een Limburgse huisarts op corona gerelateerde vragen—antwoorden die inmiddels ook na een uitgebreid item van de NOS geen steek blijken te houden—is nu weer een andere arts uit Limburg aan de beurt. Ditmaal gaat het over huisarts Rob Elens, uit Meijel.
De beste man orakelt vanuit het land van carnaval en mergelgroeven dat iedere Covid-19 patiënt die dat wil met hydroxychloroquine behandeld moet worden. Hoewel hydroxychloroquine reeds grondig in allerlei onderzoeken is bestudeerd, en ineffectief is bevonden. En er bovendien geen bewijs is dat hydroxychloroquine werkt bij covid-19 patiënten, terwijl het middel wel zeer ernstige bijwerkingen kent.
Graven we iets dieper, en wat schets onze verbazing? Diezelfde arts kakelt er ook vrolijk op los over orthomoleculaire behandelingen, hetgeen feitelijk kwakzalverij is. En hij is bovendien al eerder dit jaar op de vingers getikt voor het aanprijzen van hydroxychloroquine, in combinatie met onder andere een lading (voedings)supplementen waarvan evenmin is bewezen dat die werken.
Zelf zegt de arts hierover het volgende:
„In het voorjaar had ik diverse patiënten die overleden aan Covid-19. Vervolgens ben ik hydroxychloroquine voor gaan schrijven en tien patiënten op rij herstelden van het virus. Dat kan toch geen toeval meer zijn?"
Eh, tiens. Het juiste antwoord op zijn vraag is dus: JA. Dat kan zeker toeval zijn. Sterker nog, dat is meest waarschijnlijk toeval hier. Dat is waarom een serieuze medische studie vrijwel altijd een groter cohort kent, met een wetenschappelijk verantwoorde opzet. En dan wordt alles dus netjes bijgehouden en gecontroleerd: leeftijdsgroepen, geslacht, onderliggende pre-condities, fase van ziekteverloop waarin met de behandeling begonnen wordt, dubbel-blinde opzet, controle-groep die placebo krijgt, enzovoorts. En dan worden de resultaten, inclusief de methoden, getoetst door onafhankelijke experts. Dat gebeurt doorgaans door middel van een publicatie in een peer-reviewed wetenschappelijk tijdschrift, liefst met een hoge impact factor. Maar die regels gelden niet voor Rob Elens. Die heeft kennelijk aan een beetje anekdotisch bewijs uit eigen praktijk meer dan genoeg. Right...
Wat deze arts hier doet is gewoon een aanfluiting voor de medische wetenschap, en misschien wel een schending van de artseneed: "Ik zal aan de patiënt geen schade doen". Als aan het licht mocht komen dat Rob Elens moedwillig stoffen toedient die niet bewezen werken, maar de patiënt dus wel schade kunnen veroorzaken... dan zou die man zich toch geen arts meer moeten kunnen noemen? Zeker in deze corona tijden, waarin desinformatie überhaupt voor enorme schade aan de volksgezondheid kan zorgen. Zou ik tenminste menen, maar wie ben ik...
Reacties